บทนำ

เมื่อทัศนคติใดๆ กลายเป็นนิสัย เราจะเรียกมันว่านิสัย สำหรับนักค้าสินค้าโภคภัณฑ์ส่วนใหญ่ ทัศนคติเหล่านี้ไม่ได้ติดตัวมาแต่กำเนิด พวกเขาต้องเรียนรู้ พัฒนา และรักษาไว้ จนกระทั่งทัศนคตินี้กลายเป็นนิสัยของพวกเขา ในตอนต่อไปนี้ เราจะสำรวจทัศนคติในการซื้อขายที่มีประสิทธิภาพ และแสดงให้เห็นว่านิสัยแต่ละอย่างช่วยเสริมสร้างทัศนคติอื่นๆ ได้อย่างไร เมื่อทัศนคติเหล่านี้กลายเป็นนิสัยในการซื้อขายของคุณ คุณจะสามารถสร้างความแข็งแกร่งของการซื้อขายได้ “นิสัยคือธรรมชาติที่สอง” — ซีเซโร

นิสัยที่ 1

นักค้าสินค้าโภคภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จมีหน้าที่ในการซื้อขาย และเตรียมตัวให้พร้อมอย่างเต็มที่ วิธีการมีหลากหลายรูปแบบ ทำการบ้านให้เรียบร้อย ตั้งใจจริง และใส่ใจการเปลี่ยนแปลง เขาต้องเตรียมตัวจากสามด้าน: กลยุทธ์, จิตใจ และการเงิน

นิสัยที่ 2

นักค้าสินค้าโภคภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จต้องมีความสงบต่อผลลัพธ์ทุกประการ เขาต้องพิจารณาทุกด้านและเชื่อมั่นว่าการดำเนินการของเขามีประสิทธิภาพ เขาเข้าใจว่าที่เขากำลังทำไม่ใช่แค่การซื้อขายเพียงอย่างเดียว เขาจะไม่รู้สึกดีใจหรืออึดอัดกับผลลัพธ์ของการซื้อขายในวันใดวันหนึ่ง เขาเชื่อมั่นว่าเขาจะสามารถทำเงินจำนวนมากได้ในที่สุด ดังนั้น ผลลัพธ์ของการซื้อขายเฉพาะหนึ่งเป็นเรื่องที่น่าพอใจ แต่ไม่ใช่เรื่องสำคัญ

นิสัยที่ 3

นักค้าสินค้าโภคภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จเต็มใจรับความสูญเสีย เขาเข้าใจว่าความสูญเสียเป็นส่วนหนึ่งที่ขาดไม่ได้ของกระบวนการซื้อขาย เขารู้ด้วยดีว่าความสูญเสียเป็นส่วนที่มองไม่เห็นในกระบวนการซื้อขาย ความสูญเสียส่วนตัวและช่วงเวลาที่สูญเสียจะเกิดขึ้นแน่นอน และเขายินดีที่จะยอมรับความจริงนี้ เขาไม่ชอบการสูญเสีย แต่เขายอมรับว่าความสูญเสียนั้นเป็นต้นทุนในการซื้อขาย

นิสัยที่ 4

นักค้าสินค้าโภคภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จสามารถรับมือกับความเสี่ยงได้อย่างสบาย เขาเป็นคนที่กล้าเสี่ยง เขายังเต็มใจที่จะเสี่ยงเพื่อที่จะชนะ มีความกล้าหาญ: เขาไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือ เขาควบคุมความเสี่ยงให้อยู่ในขอบเขตที่เขาสามารถควบคุมได้ โดยมีความเสี่ยงที่มักจะสูงในขอบเขตนี้ เขาอาจจะสนุกกับความเสี่ยง มันช่วยให้เขามีวิสัยทัศน์ในสถานการณ์ และอยู่ในสถานะตื่นตัวตลอดเวลา

นิสัยที่ 5

นักค้าสินค้าโภคภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จคิดด้วยความน่าจะเป็น เขาอาจมีอคติในชีวิต แต่เมื่อทำการค้า เขาจะตระหนักว่าเขาไม่รู้อะไรเลย สิ่งเดียวที่เขามีคือความน่าจะเป็น และความน่าจะเป็นนั้นเพียงพอแล้ว เขาพึ่งพาความน่าจะเป็นเป็นแกนกลางในการตัดสินใจซื้อขาย การใช้ความน่าจะเป็นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ช่วยเพิ่มโอกาสในการประสบความสำเร็จของเขา

นิสัยที่ 6

นักค้าสินค้าโภคภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จสามารถเผชิญกับความไม่แน่นอนได้ เขาตระหนักว่ามีสิ่งที่ไม่รู้ในอนาคต เขาต้องยอมรับความจริงนี้ว่าการคาดการณ์ของเขามีโอกาสเกิดขึ้นเพียงใด ไม่ใช่จะแน่นอน ในการซื้อขาย ไม่มีอะไรที่เป็นไปตามกฎ เขารู้ดีว่าแม้แต่ผู้ค้าที่ยอดเยี่ยมก็ไม่ได้หมายความว่าถูกเสมอไป เขาเข้าใจว่าไม่มีอะไรที่ถูกต้องแน่นอนในการซื้อขาย และไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ เขาจึงต้องรับฟังข้อมูลต่างๆ จากตลาดเพื่อตัดสินใจว่าเขาจะดำเนินการอย่างไร

นิสัยที่ 7

นักค้าสินค้าโภคภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จมองไปไกล เขายินดีที่จะรับความสูญเสียในระยะสั้น เขาเข้าใจว่าความสูญเสียก็เหมือนกับสินค้าคงคลังของนักธุรกิจ มันเป็นต้นทุนที่จำเป็นในการค้า จุดต่ำมักจะถือว่าเป็นเพียงชั่วคราว เขาตระหนักว่ากำไรของเขาและรอบกำไรเพียงแค่ส่วนนึงในกระบวนการซื้อขายทั้งหมด ทุกการซื้อขายเป็นเพียงหนึ่งในหลายๆ การค้า เขามองว่าการซื้อขายเป็นกระบวนการที่ยาวนาน ดังนั้น เขาจึงไม่ควรมีความสุขมากเกินไปหรือรู้สึกเศร้าเสียใจ

นิสัยที่ 8

นักค้าสินค้าโภคภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จเข้าใจถึงความอุดมสมบูรณ์ ในมุมมองของเขา ไม่มีสิ่งใดที่มีอยู่ไม่พอ เขายอมรับว่าความอุดมสมบูรณ์มีอยู่ทั่วทุกมุมโลก เขารู้ว่าเขาไม่สามารถนับดาวบนท้องฟ้าได้ หรือดื่มน้ำในมหาสมุทรได้ เขามองว่าตลาดเต็มไปด้วยโอกาส ด้วยเหตุนี้ เขารู้ว่าตนสามารถลุกขึ้นจากความล้มเหลวได้อีกครั้ง เขาสามารถใช้ทุนและเครือข่ายของเขาได้อย่างอิสระ เขาซื้อหุ้นและทำให้เงินทุนไหลสะดวก เขาใช้ความสามารถในการลงทุนของเขาในการวางเดิมพัน เขายิ่งทำเงินได้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งมีเงินทุนที่จะลงทุนในเวลาที่เหมาะสมมากขึ้นเท่านั้น; และเขาลงทุนได้มาก เขาก็ยิ่งทำเงินได้มากขึ้น เขาหวังและสร้างความเป็นไปได้และโอกาสตลอดเวลา

นิสัยที่ 9

นักค้าสินค้าโภคภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จมักจะมองโลกในแง่ดี เมื่อมันมาถึงการซื้อขายในปัจจุบัน เขาเป็นคนที่เป็นจริง; แต่เมื่อพูดถึงอนาคต เขามักจะมองโลกในแง่ดี เขาเชื่อว่าเพราะเขามีจิตใจที่มองโลกในแง่ดีในอนาคต จะทำให้เขามีความมั่นใจในปัจจุบัน เมื่อพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตและปัจจุบัน เราไม่จำเป็นต้องสร้างเรื่องโกหกใดๆ เขาต้องมีความเข้าใจอย่างชัดเจนเกี่ยวกับข้อมูลปัจจุบันเมื่อมีการตัดสินใจผิดพลาด เขาก็ยอมรับอย่างมีสำนึก เขารู้ถึงข้อผิดพลาดของตัวเองและเรียนรู้จากสิ่งนั้น ทัศนคติที่มองโลกในแง่ดีของเขามอบความกล้าและความมั่นใจให้เขาแม้ในยามยากลำบากก็ไม่ต้องไปขอพรจากพระเจ้า หรือโทษโชคชะตา

นิสัยที่ 10

นักค้าสินค้าโภคภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จเปิดใจและมีวิสัยทัศน์ที่ชัดเจน เขาสังเกตเห็นอคติที่เขามีโดยธรรมชาติและพยายามไม่ให้มันมีอิทธิพลต่อเขา เขาปรับตัวเข้ากับความเป็นจริงที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วและมีความคิด พร้อมที่จะรับฟังความเคลื่อนไหวของตลาด และมีความไวต่ออารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงของตลาด เขารู้ว่าหากเขาพูดว่า “ฉันแทบไม่เชื่อเลย” เขาควรเชื่อมันและเอาไปใช้ เขาควรจะรู้ว่าอะไรๆ ก็เป็นไปได้ และเขาสามารถจัดการกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ทุกอย่าง

นิสัยที่ 11

นักค้าสินค้าโภคภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จมีทั้งความกล้าและความชาญฉลาด เขายินดีที่จะลงมือทำแม้ต้องเผชิญกับความไม่แน่นอนและความสูญเสียที่อาจเกิดขึ้น นี่ไม่ใช่เพราะเขาไม่รู้สึกกลัว เขามีความกลัว แต่เขายังคงดำเนินการอยู่ หากตลาดไม่มีความเคลื่อนไหว คุณก็ไม่จำเป็นต้องใช้ความกล้า เช่นเดียวกับที่จอห์น เวย์น (John Wayne) กล่าวว่า "ความกล้าหาญคือการกลัวอย่างสุดขั้ว แต่ยังต้องขึ้นม้าขี่" เขาไม่เสี่ยงโชคตามอำเภอใจ แต่เขาจะดำเนินการอย่างรวดเร็วตามวิธีของเขาและอิงจากสถานการณ์ตลาด เขาเคารพพลังของตลาด เคารพเงินทุนของเขา ดัชนีการวิเคราะห์ ข้อมูลตลาด และการซื้อขายของเขาในสถานที่จริง เขามีทัศนคติที่มั่นคงและชั่งน้ำหนักระหว่างความสามารถของเขากับการชี้นำของตลาด เขาจะกลายเป็นจุดสนใจของตลาด

นิสัยที่ 12

นักค้าสินค้าโภคภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จสามารถมีวินัยในตัวเอง ในการกระทำใดๆ เราต้องเรียนรู้การมีวินัยในตนเองเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเรา นักค้าสินค้าโภคภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จทำตามวิธีการที่เขาต้องการจะทำ และเขาต้องการประสบความสำเร็จโดยการกระทำที่ถูกต้องอย่างต่อเนื่อง การกระทำของเขาสามารถนำเขาไปสู่เป้าหมายของเขา และเป้าหมายของเขาคือการทำการค้า ดังนั้น เขาจึงรอคอยโอกาสทางการค้าอย่างใจเย็นและทำให้มันสมบูรณ์ เขาตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด: เขาสามารถตัดสินใจได้อย่างง่ายดาย ไม่ว่าจะตัดสินใจใด ก็จะต้องดำเนินการอย่างรวดเร็ว เขาเลือกเวลาที่เหมาะสมและดำเนินการอย่างถูกต้องในเวลาที่เหมาะสม หากไม่มีอะไรที่น่าเคลื่อนไหว เขาจะอยู่เฉยๆ

บทสรุป

ในกระบวนการ形成สไตล์การค้าของแต่ละคน นิสัยแต่ละอย่างมีปฏิสัมพันธ์กับนิสัยอื่นๆ ทั้งหมด นิสัยเหล่านี้รวมกันจะสร้างแนวคิดเกี่ยวกับความน่าจะเป็น นิสัยแต่ละอย่างมีความเป็นอิสระและไม่เกี่ยวข้องกัน แต่ในเวลาเดียวกัน มันก็เป็นส่วนที่ไม่สามารถแยกออกจากกันในทุกด้าน