การเรียนรู้ของลูกโจร

กาลครั้งหนึ่ง มีคนใช้ชีวิตด้วยการขโมย ลูกของโจรคนหนึ่งวันหนึ่งพูดกับพ่อว่า “พ่อครับ ผมอยากเป็นโจรเหมือนพ่อ ช่วยสอนผมขโมยของด้วยนะ!” โจรมองดูรูปลักษณ์ของลูกชายที่หน้าเหมือนลิงและนิสัยขี้เกียจ คิดว่าถ้าไม่สอนวิธีขโมย ลูกนี้อาจจะอดตายในอนาคต จึงตกลงใจสอน。

การวางแผนการขโมย

คืนหนึ่ง โจรพาลูกไปที่บ้านหลังใหญ่ ก่อนจะขุดหลุมที่ผนังแล้วปีนเข้าไปในบ้าน พวกเขาไปถึงห้องเก็บของ โจรจึงบอกให้ลูกเข้าไปหาของมีค่า ลูกชายเข้าไปในห้อง ขณะที่โจรถูกล็อคประตูห้องเก็บของและก็วิ่งไปที่ลานบ้านตะโกนร้องให้เจ้าของบ้านตื่นขึ้นมา。

ความกลัวและการหนี

เจ้าของบ้านรู้ว่าโดนโจรกรรม ทุกคนในครอบครัวออกมาตรวจสอบ เมื่อพวกเขาเห็นหลุมที่ผนังพวกเขาคิดว่าโจรหนีไปแล้ว เจ้าของจึงสั่งให้บ่าวเข้าไปจุดเทียนในห้องเก็บของเพื่อดูว่าของหายไปไหน ลูกโจรในห้องเก็บของสาปแช่งพ่อของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อเขาได้ยินว่ามีคนเข้าไปตรวจสอบ เขากลัวจนขาอ่อน แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากซ่อนตัวอยู่หลังประตูห้องเก็บของ。

การหลบหนีอย่างชาญฉลาด

เมื่อบ่าวเปิดประตูห้องเก็บของ ลูกโจรรีบวิ่งออกไป เป่าลมดับเทียน ผลักบ่าวแล้ววิ่งหนี ครอบครัวนั้นก็ร้องตะโกนไล่ตามเขา ระหว่างที่หนีเขาเห็นบ่อน้ำ จึงหยิบก้อนหินแล้วโยนเข้าไปในบ่อน้ำ ขณะที่ครอบครัวนั้นกำลังหาที่ซ่อนตัวของลูกโจรอยู่ที่ขอบบ่อน้ำ ลูกโจรได้กลับถึงบ้านแล้ว。

บทเรียนจากการขโมย

เขากำลังจะตำหนิพ่อเรื่องความโหดร้าย แต่พ่อพูดออกมาก่อนว่า “ลูกเอ๋ย บอกฉันหน่อยว่าเธอกลับมาที่นี่ได้อย่างไร?” หลังจากฟังเรื่องราวของลูก โจรกล่าวว่า “ลูก ในตอนนี้เธอได้เรียนรู้วิธีการขโมยของแล้ว” เมื่อมาถึงตลาดแลกเปลี่ยนเงินตรา อย่ากลัวและอย่าหวนคืน; ก่อนเล่นเกม ต้องทำความเข้าใจกฎของเกม และเมื่อเจอการเดิมพันที่ “ถูกควบคุมโดยมนุษย์” ต้องทำความเข้าใจจิตใจของฝ่ายตรงข้าม; สุดท้าย เราเองต้องจำไว้ว่าความสามารถของโจรไม่ใช่การขโมย แต่เป็นวิธีการหลบหนีในช่วงวิกฤต。